W dniach 24-25 czerwca w wielu naszych członkowskich gminach, miastach świętowano tradycyjną Noc Świętojańską.
Noc Kupały jest to jedno z głównych świąt ludowych Słowian wschodnich, które zbiegało się z chrześcijańskim świętem Narodzenia św. Jana Chrzciciela , wschodniosłowiańska Noc Świętojańska. W tradycji ludowej czczone jako dzień przesilenia letniego i obchodzony był 24 czerwca, chociaż bardziej rytualna była noc poprzedzająca ten dzień. Nazwa święta wywodzi się ostatecznie od wschodniosłowiańskiego odpowiednika słowa kąpać. Z Nocą Kupały związany jest szereg czynności i obrzędów, takich jak zbieranie ziół i kwiatów i ozdabianie nimi ludzi, zwierząt i domów, wchodzenie do wody, kąpanie się, oblewanie wodą, posyłanie wianków na wodzie, rozpalanie ognisk, tańce, śpiewy, skoki przez ogień, polowanie na czarownice i odstraszanie ich. Wierzono także że tego dnia słońce gra i dzieją się inne cuda natury. Główną cechą nocy Kupały są ogniska oczyszczające. Młodzieńcy zwozili ogromną ilość chrustu z całej wioski i ustawiali wysoką piramidę, ze słupem pośrodku, na którym umieszczano koło, beczkę ze smołą, czaszkę konia lub krowy (Polesie) Ogniska rozpalano późnym wieczorem i płonęły one najczęściej do rana. Wianek był obowiązkowym atrybutem zabaw. Wykonywano go przed świętem z dzikich ziół i kwiatów. Obrzędowe użycie wieńca kupalnego wiąże się również z magicznym rozumieniem jego kształtu, który zbliża go do innych okrągłych i perforowanych przedmiotów (pierścień, obręcz, bochenek itp.). Zwyczaje dojenia lub sączenia mleka przez wieniec, sięgania i przeciągania czegoś przez wieniec, patrzenia, nalewania, picia, mycia przez niego opierają się na tych atrybutach wieńca. Wierzono, że każda roślina nadawała wieńcowi szczególne właściwości, a sposób jego wykonania – skręcanie i wyplatanie – również dodawał mu symboliki. Wieńce często wykonywano z barwinka, bazylii, bodziszka, paproci, róż, jeżyn, gałęzi dębu i brzozy itp. Podczas święta wieniec najczęściej niszczono: wrzucano do wody, palono w ognisku, rzucano na drzewo lub dach domu, wynoszono na cmentarz itp. Czasami wieniec zachowywano i wykorzystywano do leczenia, ochrony pól przed gradobiciem i ogrodów warzywnych przed „robakami”. Charakterystycznym znakiem święta Nocy Kupały są liczne zwyczaje i legendy związane ze światem roślin. Zieleń była używana jako uniwersalny amulet: wierzono, że chroni przed chorobami i epidemiami, złym okiem i zepsuciem; przed czarownikami i czarownicami, nieczystymi mocami, „chodzącymi” zmarłymi; przed naturalnymi błyskawicami, huraganem, ogniem; przed wężami i drapieżnymi zwierzętami, szkodnikami owadów, robakami. Jednocześnie kontakt ze świeżą zielenią był postrzegany jako magiczny środek zapewniający płodność i udaną hodowlę zwierząt gospodarskich, drobiu i upraw. Wierzono, że tego dnia najlepiej zbierać zioła lecznicze, ponieważ rośliny otrzymują wielką moc od słońca i ziemi. Niektóre zioła zbierano w nocy, inne po południu przed obiadem, a jeszcze inne przy porannej rosie. Podczas zbierania ziół leczniczych odmawiano specjalną modlitwę.
Zdjęcia zamieszczone dzięki uprzejmości gminy Leśniowice oraz gminy Hrubieszów, gdzie obie imprezy przyciągnęły tłumy mieszkańców obu gmin, a także wielu gości z regionu i całej Polski.
Gmina Hrubieszów, Park w Kosmowie
Gmina Leśniowice, Zalew Maczuły
